وکيلی ، علی
وکيلی ، علی : بازرگان و سياستمدار، متولد
1267 ش فرزند صالح وکيلي، تحصيلات خود را در تبريز و آلياتس فرانسه در تهران پايان
داد. و چند سالی نيز در فرانسه و سويس مطالعات اقتصادی نمود. وکيلی در ابتدای
جوانی کارمند دولت بود ولی يکمرتبه سودای تجارت در سرش بوجود آمد و تدريجا از تجار
معروف و عمده تهران شد. در دوره نهم مجلس شورای ملی از طرف مردم تهران به وکالت
مجلس انتخاب گرديد و در ادوار دهم،يازدهم، دوازدهم و پانزدهم نيز وکيل تهران بود.
يکبار در دوران وکالت مجلس از او سلب مصونيت شد وتحت تعقيب قرار گرفت و زندانی شد.
هنگامی که
داور وزير دارائی شد و مبادرت به تشکيل شرکت های مختلف دولتی نمود از وجود علی
وکيلی بهره گيری زيادی کرد و در غالب شرکتهای دولتی او عضويت داشت. وکيلی در 1328
به سناتوری تهران رسيد و چهار دوره مجموعا در مجلس سنا و سه دوره نيز رياست اتاق
بازرگانی تهران با او بود. وی بازرگانی خوش فکر و مردی انساندوست و نيکوکاربود .
در اواخر عمر مؤسسه اعتباری دانشگاه را تشکيل داد و به بعضی از دانشجويان وام
شرافتی می داد. حين الفوت 80 سال داشت.
ابراهيم
خواجه نوري، علی وکيلی را يکی از بازيگران عصر طلايی معرفی کرده است و ظاهرا دوستی
با وی موجب اين تعارف شده است. از علی وکيلی يادداشت هايی باقی مانده است، مانند :
داور و شرکت های مرکزي.
نقل از:
دکتر باقر عاقلی
شرح حال رجال سياسی و
نظامی معاصر ايران
چاپ اول سال 1380 جلد دوم ص.
1714
نشر
گفتار باهمکاری نشر علم